Dag 36 Malpica de Bergantinos / Santiago de Compostella 65 km 963 hoogtemeters

Vanmorgen wakker geworden met een bewolkte hemel, de boel maar weer eens ingepakt en rond een uur of 9 vertrokken.
Ben nog geen 15 minuten vertrokken en ja het begint notabene te miezeren, dat mag nooit...
De laatste dag moet ik m n regejasje en overschoenen nog aandoen het is toch niet te geloven dit, ik moet gewoon goed weer hebben want dat ben ik nu gewend na 5 weken góed weer......
Na een paar uur zie ik het al, een gaatje blauw, nu weet ik dat het binnen een paar uur weer OK zal zijn en dat is ook zo voor ik in Santiago ben is het weer zonnig en warm, gelukkig ik was even geschrokken.
Ik kon het niet beter hebben gehad dan dit, mocht er een wonder gebeurd zijn tijdens deze reis dan is het toch wel het goeie weer geweest, beter dan ik ooit heb durven dromen, ongeloofelijk gewoon.
Eenmaal in Santiago aangekomen besluit ik toch de andere camping te pakken, deze ligt wat dichter bij het centrum en waarom zou jk 2 keer hetzelfde doen als het niet hoeft? Als ik de weg naar de camping in wil rijden word ik door de politie tegengehouden, ik kan er even niet door dus ga ik maar wat drinken in een barretje, ik ga waar de spanjaarden ook gaan want dan word je niet getild en het is goed, ook nu weer. Ik pak een halve liter clara en daar krijg ik dan twee bakjes tapa s bij voor €2,80
Vanmorgen heb ik koffie gedronken met een stuk gebak voor €2, gisteren trouwens ook.
Op naar de camping de boel opgezet gedoucht en de was en op naar de stad.
Ja het blijft toch een geweldige stad om te zijn, de pelgrims blijven maar komen, te voet, met de fiets, veel toeristen, maar er hangt gewoon een goede sfeer.
Het blijkt ook nog eens dat er feest is vandaag want er is op het plein voor de kathedraal een podium opgebouwd waar bij navraag vanavond een of andere Amerikaanse bleusband optreed en ook een bekende spaanse band dus dat komt goed uit voor de laatste dag, de avond wat door de stad geslenterd waar het erg druk was, rond half elf word er een toespraak gehouden vanaf het balkon van het gebouw tegenover de kathedraal daarna een spetterend vuurwerk en daarna bleus, je kan het slechter hebben, ik had toevallig nog een litertje vino tinto in m n rugzakje zitten (wein auf bier gibt plezier) dus het is een mooie laastste dag geworden. Rond 2 uur maar de camping op ge(kropen)slopen.
Ja aan alles komt een eind, ik ben blij dat ik het heb kunnen meemaken en dat ik de kans heb gehad dit te mogen en kunnen doen.
Heeft het me veranderd? Dat valt moeilijk te zeggen, je bent weer een ervaring rijker dus dat neem je weer mee, ik denk dat het achteraf nog wel zal nawerken, het zal moeilijk worden om weer terug in het gareel te komen na zo,n vrij leventje maar ik voel me hetzelfde, het is mooi dat het gelukt is maar een minderwaardigheids complex had ik toch al niet dus daarvoor hoefde ik het niet te bewijzen. Het is echt iets wat ik wilde voor mezelf
Een ding is zeker, dingen zitten in je kop, beperkingen leg je je zelf op, als je echt iets wil dan kan je heel ver en diep gaan als je het maar graag genoeg wil is bijna alles mogelijk, mits je gezondheid dit toelaat natuurlijk.
En ik vind dat je nu de kansen moet grijpen en dingen die je graag wil nu moet doen,  je weet niet wat morgen is....
Voor mij nu op naar de volgende uitdaging wat het ook weer moge zijn want ik heb wel weer een nieuw doel nodig dat weet ik vanmezelf ,zo zit ik in elkaar.
Nogmaals wil ik iedereen bedanken voor de vele positieve reacties op het blog, telefoontjes sms berichtjes en reacties naar en via Diana en Roan echt geweldig.

Spreuk van de dag:

Dit was het weer
Tot de volgende keer
Bedankt voor het luisteren en tot ziens.........

Arevidetski. 

Peter

Dag 35 Leis / Malpica de Bergantinos 65 km 1046 hoogtemeters

Vanmorgen brak wakker geworden na een nacht slecht geslapen te hebben, gisteravond toch op tijd gaan slapen, toen ik eenmaal lag klonken er vuurwerk slagen, ik ben in slaap gevallen maar vroeg in de nacht wakker geworden van de muziek die met de wind meekwam met vlagen heel hard en een appart monotoon ritme, het leek wel een soort hare crisna muziek met kleppers en trommels, schijnbaar een of ander donker feest, er liggen hier overal kleine strandjes en het schijnt dat er feesten en  hippiefeesten gehouden worden, ook schijnt het dat als er feesten gehouden worden in de plaatjes deze dag en nacht doorgaan. De muziek heeft tot s morgens vroeg aan gehouden.
Op tijd vertrokken, vandaag wil ik nog hoger langs de kust naar malpica waar ook een camping ligt.
Het zal een dikke 50 km verderop liggen.
Het heuvelt in ieder geval weer goed, in deze omgeving worden voor fietsers geen kadootjes uitgedeeldt.
Wel iets dat ik toch nog kwijt wil is de voorzichtigheid waarmee de spanjaarden met fietsers omgaan, ze blijven heel lang achter je rijden en wachten geduldig tot ze erlangs kunnen al hebben ze vaak plaats genoeg dan rijden ze met een grote boog om je heen, zelden word er getoeterd of zich boosgemaakt, als er al getoeterd word dan is het vaak om te laten horen dat er iemand achter je zit, in Frankrijk was dit trouwens ook zo, hier kunnen we ons in Nederland echt een voorbeeld aan nemen, wij zijn wat dat aangaat veel opgereegder om het maar in het Limburgs te zeggen.
De enigen die er zich minder van aantrekken zijn af en toe de vrachtwagen chaufeurs.
Ook hier heb ik de camping weer opgezocht die een paar kilometer van het plaatsje vandaan ligt.
Wel een mooie camping en lekker rustig. Daar de boel weer opgezet, gedoucht de was gedaan en een uurtje geslapen, was toch nodig na dit brakke nachtje, daarna maar rend naar het plaatsje gegaan dit ie echt een spaans badplaatsje, hier zie je zo goed als geen buitenlanders alleen spanjaarden.
Hier ben ik ook maar even langs de kapper gegaan (sorry Natje, ik had het je gezegd, maar jij doet het beter hoor) het is raar maar op druk punten waar ik de fietshelm op heb lijkt het net of m n haar minder groeit of het gaat daar plat maar als ik m n helm afdoe ziet het er niet uit, nu bij de kapper blijft dit ook zo ook als hij het natmaakt en weer kamt en knipt gaat het weer hardnekkig terug ik wijs hem erop maar hij haalt zijn schouders eens op en gaat maar door met de rest. Voor een €10 ben ik de man van een noordspaanse coupe, daar kan je je heen bult aan vallen in ieder geval.
Paar potten bier gedronken aan een tentje bij het strand en nog wat boodschapjes gehaald.
Terug naar de camping gereden en daar koteletten gebakken met een of andere onduidelijke bonen schotel uit blik.
Op naar de laatste reisdag, terug naar Santiago en dan zaterdag Diana en Roan weer zien, het is nog onwerkelijk dat het dadelijk om zal zijn van de andere kant is het me ook goed zo, wat ik wou is meer dan geslaagd sen nu gaat het "gewone" leven weer verder.
Morgen zal ik ook de laatste blog schrijven daarna is het voorbij, nogmaals wil ik iedereen bedanken die gereageerd heeft op dit blog, echt het is toch leuk als je deze   positieve reacties krijgt, dit doet me wel iets.

Tot morgen

Arevidetski

Spreuk van de dag:

Als de kapper niet meer weet wat hij met je haren moet
Word het misschien tijd om te gaan denken aan een hoed

Dag 34 Finisterre / Leis 38 km 677 hoogtemeters

Vandaag heb ik uitgeslapen tot 8 uur, ik weet dat de rit van vandaag toch niet zo lang gaat worden dus haasten heeft geen zin.
De boel maar weer eens afgebroken en rustig nog een bak koffie gedronken in de campingbar.
Toen de tocht voorrgezet naar Muxia     het andere einde van de Camino, ook  Muxia is een kaap en het einde van een landtong en word ook als alternatief einde gezien. Toen ik nog aan de Camino bezig was heeft een spanjaard me verteld dat ik absoluut naar Muxia moest want het zou veel mooier zijn dan Finisterre.
Dus dacht ik laat ik die raad maar opvolgen dus op naar Muxia, vanmorgen was ik bij de touristinfo en heb gevraagd naar de campings, want op mijn kaart staan er bar weinig, langs de kust enkele maar dan heb je het ook gehad, aangezien ik langs de kust omhoog aan het komen ben dus naar het noorden is er maar weinig te kamperen. Zou je echter richting portugal gaan langs de kust dus zuidelijker word het aantal campings meer.
Voor mij is het plan klaar, ik ga langs de kust omhoog, morgen nog een stuk door zodat ik ongeveer recht boven Santiago zit en dan vrijdag loodrecht naar onder dus zuidelijk dan slaap ik vrijdag weer in Santiago en kan ik zaterdag de boel voorbereiden voor als de rest komt.
Dan heb ik in een grote lus langs de kust van noord Galicie gereden en toch nog overal geweest waar ik wou zijn, en meer gezien dan ik gedacht had. De vaart is er een beetje uit aan het gaan en een vakantie gevoel overvalt me, de drive om kilometers te maken is er niet meer zo als het was en ik denk dat dit komt omdat ik mijn doel bereikt heb en na dik 3000 km is rustig achter een pot bier naar de zee kijken ook geen straf meer.
Dus na een 40 of wat kilometertjes de op een camping geland (er komen de volgende 40 of 50 km ook geen campings meer) na Muxia  bezocht te hebben, ik kwam er weer fietsers tegen die ik onderweg getroffen heb in Irache bij de Wijntap, ik hoor opeens mijn naam en ik herkende ze niet eens maar ze kenden mij wel, toch sterk dat ik nu bijna iedereen weet op het einde terug heb gezien.
Op de camping maar opgegeten wat ik bij  me had en dat was niet zoveel soeps maar ik doe het er mee.
De groeten en tot morgen

Door een of andere reden krijg ik de blog van gisteren niet gepost en deze stond er te vroeg op zonder foto,s dus er gaat iets niet helemaal goed.

De vorige blog is nu ook goed met foto,s dus voor de geïnteresseerden.....

Arevidetski

Spreuk van de dag:

De reis is gemaakt en het einde nabij
Mijn doel is gehaald en dat maakt me toch blij

Dag 33 muros / Fisterre 66 km 992 hoogtemeters

BvVanmorgen rustig aangedaan, om kwart over 7 opgestaan daarna de boel rustig afgebroken en ingepakt, om half 10 was ik klaar, toen ik van de camping wilde rijden merkte ik dat ik een lekke voorband had, dus daar maar een nieuwe opgelegd en de kustroute voortgezet naar finisterra of fisterre zoals de spanjaarden zeggen.
Het weer is goed, geen vuiltje aan de lucht en de zee is alweer mooi blauw. Zo rijd ik door als ik er bijna ben hoor ik op in een afdaling een geluid en zie achteraf iemand op een doedelzak spelen, het is op een soort picnic plek langs de weg er is voor de rest niemand en hij staat helemaal achteraan in de schaduw.
Ik stop er want ik moet toch eten ,groet hem, ik heb een stokbrood, blik sardientjes, olijven, kaas en spaanse ham bij me en ga in de schaduw zitten eten. Hij gaat onverstoord door.
Het is echt appart want we zitten vrij hoog en je kijkt over de zee en je ziet van hieruit finisterra liggen.
Op de weg komen af en toe auto,s langs maar die horen dit niet.
In galicie wordt ook de doedelzak gespeelt want wat culturele muziek aangaat hebben ze veel gemeen met schotland of ierland en zelfs het klimaat lijkt daar veel op want ook hier kan het veel regenen, daarom is het ook zo groen. De maanden julie en augustus regent het er schijnbaar minder.
Hij blaast zeker nog een half uur door en daarna raak ik met hem aan de praat, hij is ook op vakantie maar hij komt wel uit galicie, uit de buurt van Lugo, hij heet Fidel maar ze hadden hem beter fiedel kunnen noemen, hij is OK. Hij vertelt me interesante dingen over galicie, waar hij net zo trots op is als ik op limburg ben, mooi is dat, gelukkig spreekt hij goed engels.
Daarna ga ik verder naar Estorde waar de camping is en een km of 8 van finisterre vandaan.
De boel maar weer opgezet, gedoucht, de was gedaan en naar finisterra vertrokken.
Zoals ik gisteren ook al zei is cabo finisterre het eindpunt van de Camino en schijnbaar vanuit de oudheid altijd al een speciale plaats, ook schijnt het het westelijkste puntje van Europa te zijn maar dat weet ik niet zeker.
Het is eigelijk niet meer dan het einde van een landtong, een kaap, je kan er ver kijken, er staat een vuurtoren op en het gaat vrij steil naat beneden met rotsblokken waar het in zee uitkomt, vroeger (en nog steeds, maar het mag niet meer) verbranden de pelgrims hier hun oude versleten kleren.
Ik ben halverwege naar beneden gelopen en ben op een rotsblok gaan liggen en ben er een half uurtje weg gedoezeld, lekker in de zon, daarna ben ik het dorpje in gegaan heb er wat gegeten en gedronken. Daarna ben ik weer terug naar de camping gereden waar ik dit verhaaltje schrijf.
Ik ben er nog niet uit wat ik morgen ga doen en hoe het verder zal gaan.
Tot dan.

Arevidetski

Spreuk van de dag:

Hoor je op de berg een hoop gefiedel
Waarschijnlijk is het fidel met een doedelzak van de lidl

Dag 32 Santiago de compostella / Muros 108 km 1271 hoogtemeters

Toen ik vanmorgen wakker werd was het buiten nevelig zoniet mistig, gisteren was dat ook al het geval hier, na een paar uur is het helemaal weg.
Vandaag ga ik weer verder naar richting cabo finisterre waar de eindpaal van de Camino staat met 0 km erop.
De route die in het boekje staat loopt  behoorlijk om maar ik besluit hem toch te volgen, ook koop ik een kaart van de kuststreek van galicie.
De stad is groter dan ik dacht, er liggen grote buitenwijken om het oude centrum, dus het duurt best een tijdje voor ik er uit ben.
Ondertussen ook nog bij de bakker geweest.
Het heuvelt weer als vanouds, na deze rustdag is er gelukkig niets veranderd....
In Noja zie ik voor het eerst weer de zee en stop ik om te eten en besluit  de route uit het boekje te laten voor wat hij is en langs de kust verder te rijden naar finisterre wat  noordelijker ligt dus ik moet omhoog, als ik nu gewoon doorkon was voor mij de keus gauw gemaakt want dan zakte ik langs de kust af naar Portugal, maar nu moet ik zaterdag weer in Santiago zijn dus dat feestje gaat niet door.
Het doet me onverwacht goed de zee weer te zien en te ruiken dus dit zit toch ook dieper dan ik hád gedacht en meteen dacht ik, hier blijf ik. Het is wel een combinatie van want aan een kant de zee en aan de kust beginnen meteen de bergen, prachtig, het weer is schitterend, sjolkeblauw en een graadje of 30, de zee is azuurblauw als de zon erin valt en er staat een lekker lauw windje, wat wil je nog meer......Ik heb rijpe citroenen aan de bomen zien hangen, helaas zaten er geen bacardi cola,s omheen.
De kust route blijkt een goede keuze, het is hier echt mooi, dorpjes met barretjes en terassjes ,kleine scheepswerfjes, vissers, maar niet over the top, en nu nog zeker niet te druk (in deze streek komen volgens mij voornamelijk spanjaarden op vakantie) en een mooie niet te drukke glooiende kustweg, toch weer heel anders dan alleen doorbikkelen in de bergen,ik geniet hier echt van.
Zo ben ik door gereden naar Muros en op de eerste camping die ik tegenkwam neergestreken, dit is ook de duurste camping tot nog toe want ik moet er €16,50 betalen en dat is tot nu toe het record, dan moet ik denken aan wat Jozef me vertelde, hij was ook op een camping en moest € 20 betalen toen had hij gezegd dat hij niet de hele camping wilde kopen en was afgenokt, maar wat wil je als je 50 meter naast de Atlantische oceaan wil slapen, sommige mensen doen daar een moord voor en als je zo denkt is het ineens weer goedkoop.
De boel opgezet, de was gedaan, gedoucht en naar Muros gegaan en daar gegeten en gedronken, voor het geld dat het hier kost daar kan je het zelf bijna niet meer voor maken, echt veel minder dan bij ons, het is hier echt een stuk goedkoper, vanmorgen betaalde ik in Santiago voor een caffe con leche €1,15 daar krijg je hem bij ons niet meer voor.
Terug gegaan naar de camping en daar op het strand gaan zitten bij de zee, alleen, wijntje en chippies erbij, al met al weer een perfecte dag, op naar morgen naar de sterrenweg en het einde van de wereld.

Arevidetski

Spreuk van de dag:

Als je s morgens nog niet weet hoe de weg loopt
Kan die beter zijn dan je tevoren had gehoopt

Dag 31 rustdag Santiago de compostella 10 km 211 hoogtemeters

Vanmorgen om kwart over 7 uit de bak gerold, redelijk geslapen, het was een beetje mistig. Gedoucht, op de camping een broodje gegeten met een bak koffie en op de fiets gesprongen naar de stad.
Ben naar de kathedraal gereden op het grote plein ervoor de fiets geparkeerd, er staar constant guarda civil met 2 overvals wagens en uitgerust met mitteralleurs dus wie mijn fiets durft mee te nemen wordt doorzeeft, ze staan hier toch waarschijnlijk om aanslagen en oproer te verijdelen.
Het was nog niet druk in de kathedraal dus je kon zo doorlopen terwijl er overdag een rij staat buiten de kathedraal van wel 100 meter of langer.
Je kan bij het beeld van sint jacob komen van de achterkant terwijl deze het middelpunt van het altaar inneemt. Dit ging zonder te wachten, ik was zelfs even alleen met sjaak. Wel kwam ik erachter dat de mooie schelp die hij achter op zijn gouden mantel heeft die iedereen aanraakt volgens mij toch echt van plastic was of ik moet me heel erg vergissen ,een beetje slechte smaak van sjaak, of hij is natuurlijk een keer de sjaak geweest dat ze de echte hebben geruild voor een neppe, ik bedoel maar....
Daarna ben ik in een bank gaan zitten tot de pelgrims mis van 12 uur begon, van te voren was er mog een mis dus ik heb voorlopig wel genoeg gehad anders word ik dadelijk nog heilig verklaard en dat word te veel van het goeie maar ik wou het toch meegemaakt hebben.
Het was een heel gebeuren, er werd
opgenoemd waar de pelgrims allemaal vandaan kwamen en daarna begon de mis. Een nonnetje zong prachtig, er kwamen god weet hoeveel paters mee en het ging in het spaans en op z n spaans toch weer wat anders als bij ons, wat ook hier het geval was dat opeens iedereen de mensen om hem heen omhelst kust en de hand drukt, dit ken ik niet bij ons.
Het hoogtepunr van deze mis is toch wel het zeker een meter hoge wierookvat, 70 kg zwaar dat aan een lang touw hangt en door een man of 8 opgertrokken wordt en dan wordt er een zwiep aangegeven, ze blijven hem zwaaien totdat hij aan beide zijden echt bijna tor het plafond komt, en een rook dat eruitkomt echt prachtig wat een spektakel.
Het is een traditie die voorkomt uit het feit dat de kerk met ongewassen pelgrims zo stonk dat ze dit spektakel hebben bedacht, na dit gebeuren toch maar gauw na het zingen de kerk uit. Voor de rest ben ik nog wat gaan eten  en naar de toeristinfo geweest, heb de blog van gisteren gepost, ben Dirk en de brabo, s nog tegengekomen zij gaan morg Alsen naar huis en versturen fietsen en bagage met tnt voor €80 het stuk.
Daarna ben ik op het plein voor de kathedraal gaan zitten waar het maar de helft drukker was dan gisteren en heb ik een hele tijd zitten praten met een wandelaarster uit Dresden, het was gezellig. Zij vertelde me dat bij sollicitaties van  spanjaarden  vaker om een compostella gevraagd word als teken van wilskracht en doorzettingsvermogen dus dit verklaard het verhaal van gisteren ook een beetje meer al is het natuurlijk flauwekul als je dan net het vereiste doet  maar zo zie je maar weer. Ondertussen heb ik Dirk en Jozef ook nog gezien, Dirk liep met de ziel onder de arm ik weet niet precies wat hem mankeerde maar hij zei dat hij kapotmoe was, ik denk dat hij ook alweer andere dingen aan zijn kop had die hem somber stemden.
Ben op een begeven moment maar weer de berg op gereden terug naar de camping waar ik nog wat gegeten en gedronken heb en eens voorzichtig naar morgen gekeken maar het definitieve plan zie ik onderweg wel, maak ik me maar niet druk over.
Morgen is weer een dag.

Arevidetski

Spreuk van de dag:

Het is niet alles goud dat blinkt

Dag 30 Arzua / Santiago de compostella 64 km 1177 hoogtemeters

Vandaag fit opgestaan, gisteren eindelijk een keer op tijd naar bed gegaan en nu geslapen tot 7.15 wat voor mij een record is deze rit.
De tent afgebroken en in de alberque een ontbijtje genomen en vertrokken.
Het was toch nog een pittig laatste stukje, er zaten toch weer wat venijnige klimmen in tot het allerlaatst zelfs de stad in gaat via de cauberg naar binnen.
Het was een bewolkt en fris weer tenopzichte van wat ik al die tijd gewend ben en de omgeving lijkt toch veel op die van de ardennen en de eifel ook kwa klimwerk, steeds moet je naar beneden om riviertjes te kruisen en daarna weer omhoog.
Eenmaal aangekomen in de stad de weg naar de kathedraal gezocht.
Net toen ik er was hoor ik mijn naam roepen, het was de duitser, Sascha waar ik de somportpas mee over ben gereden en waar ik ook over geschreven heb. Hij was de Camino del north gereden en we hadden beiden gedacht elkaar niet meer te zien, hij was ook net aangekomen.
Meteen erna komt een andere fietser waar ik al een paar keer mee gekampeerd heb Jozef uit Saint Fith belgie, dat is de belg die engels tegen mik sprak maar nu spreken we allemaal weer duits.
Hij wist waar we met onze credential de compostella konden halen en dat hebben we gelijk gedaan, hij heeft op onze fietsen gelet want het is echt druk hier. Er staat een lange rij pelgrims voor het buro en iedere keer gaat er een bel en dan kan de volgende naar binnen, er is een balie waar zeker 8 man geholpen kunnen worden. De meneer achter de balie is zeer vriendelijk en bekijkt m n credential en we praten over waar ik geweest ben, hij zet de stempel van het buro in m,n beide credentials en schrijft met mooie letters mijn naam in het latijn in m,n Compostella( de Compostella is eigenlijk het officiële bewijs dat je de tocht gemaakt hebt) die ook meekrijg.
Ook ik heb nu een vergunning voor de hemel......
Daarna gaan we naar de voorkant van de kathedraal we prompt Dirk en de brabanders tegen het lijf lopen.
Op het plein is een geweldige uitgelaten sfeer er staan groepen pelgrims te zingen en te dansen en er komen steeds weer mensen aan en er worden handen gedrukt, iedereen is blij dat hij of zij er is.
Daarna ga ik met Sascha en Jozef mee en gaan aan de rand van de stad bij de porto de camino bier drinken. Bij Porto da Camino komen alle wandelaars de stad in naar binnen., het word echt gezellig en het bier tikt goed aan op nuchtere maag.
Uiteindelijk besluiten we te gaan Sachsa gaat de stad in en ik ga met Jozef naar de camping die een kilometer of 5 buiten de stad op een berg ligt, de wandel Camin
o komt er langs. Het blijkt dat het gewoon 5 km klimmen is en flink ook.
De boel opgezet , gewassen en maar weer terug naar de stad gegaan waar ik op mijn fiets doorheen ben geslenterd en nog wat gegeten en gedronken heb.
Het was echt een mooie dag en de aankomst was geweldig, toch is het onwerkelijk dat ik nu hier ben, het besef zal erna nog wel komen.
Terug de berg maar weer op, met Jozef nog een glas wijn gedronken en nog wat gepraat, het blijkt dat Wouter hier vanmorgen weer is vertrokken op de terugweg naar huis, hij was al im finisterra geweest, dus we zijn elkaar net misgelopen, jammer, anders had ik ze hier allemaal weer gezien. Daarna gaan slapen.

Arevidetski

Spreuk van de dag:

Waar een wil is is een weg....

Dag 29 Sarria / Arzua 85 km 1511 hoogtemeters

Vandaag om kwart over 8 klaar, goed geslapen en fit.
Daarna in de stad koffie en een broodje gegeten en met de volgende etappe begonnen.
De temperatuur hier is een stuk lager dan ik tot nog toe gewend was, hier in galicie schijnt de atlantische oceaan toch invloed te hebben op het klimaat dat hier weer heel anders is dan in het binnenland.
Het begin van de rit bestond toch weer uit pittig klimwerk, op de eerste 40 km zaten toch alweer dik 800 hoogtemeters.
De omgeving is mooi maar laat me veel denken aan de omgeving van Kochem, groen, hogere heuvels, wijnstruiken, weilanden en ze zijn overal aan het hooien.
Na een km of 40 hoor ik op me roepen, het was dirk met de brabo s die net wat gedronken hadden.
We zijn weer doorgereden en ik moet zeggen dat een van de Brabanders er flink aan trok, hij is 63 maar hij ging als een speer,op steile stukken kwam hij me weg, eerlijk is eerlijk.
Het zijn mannen van een fietsclub en het zijn goedgeluimde gasten, de andere is 62 en wielrenner geweest naar eigen zeggen, ze poten flink door de mannen. Uiteindelijk raakte ik ze kwijt, niet omdat ze te hard reden maar ik ben weer een wandelpad van de camino gevolgd, in het volgende dorp zaten ze op het terras, we hebben samen clara gedronken en geouwhoerd, en gewacht tot Dirk kwam.Als hij dan uiteindelijk komt word er voor hem geaplaudiseerd.
Zo zijn we samen doorgereden tot Arzua, hier aangekomen  op Dirk gewacht, boodschappen gedaan en toen op zoek gegaan naar de camping die bij een alberque lag, eigenlijk meer een veldje langs een overdag drukke weg, de brabo,s stond het niet aan en gingen op zoek naar een pensionnetje, ik ben hier gebleven en neem de voorbijrazende auto, s maar voor lief, kan ik in ieder geval in m n tent liggen, oorstoppen in en je slaapt als een baby. Heb hier maar een pelgrims menutje gepakt inplaats van koken, bewaar ik dat maar tot morgen, hier is het toch niet zo warm meer. Het is van hieruit nog naar een kleine 50 km tot Santiago waar ik morgen hoop te arriveren, wel nog wat klimwerk maar dat hoort erbij.
Zoals ik gisteren al zei ben ik nu langs de 100 km grens vanaf Santiago gekomen en precies vanaf daar beginnen horden wandelaars hun tocht, heel veel jeugd maar ook veel vrouwen en stellen ik denk voornamelijk spanjaarden, ze willen op deze manier zoals een van de brabanders zei een vergunning om de hemel in te mogen bemachtigen.
Het is eigenlijk net een soort 4 daagse en heeft weinig meer te maken met de mensen die ik heb zien ploeteren in de bergen en in de oneindige graanvelden onder de brandende zon. Deze mensen komen toch anders aan.
Maar dan nog, ieder zijn eigen Camino. Hoe meer je naar Santiago komt hoe meer Camino er overal is, het staat op borden, winkels, restaurants, bedenk het maar, wat dat aangaat laat me dat een beetje aan Lourdes denken. Alleen denk ik dat de Camino een belevenis is die je kan voelen door er echt een langere tijd over te doen, dat krijg je en dat voel je na 3 of 4 dagen niet. Daarvoor moet je echt hebben afgezien en moeten er dingen zijn gebeurd die je niet had vewacht. Dat kan je niet kopen.
De route door spanje valt me tegen, zeker na de (langs oude wegen route) dwars door frankrijk die zoveel stiller en rustiger was ondanks dat Spanje een prachtig land is. De Camino frances is vaak langs doorgaande wegen, autobanen, vaak veel verkeersdrukte, dat geld ook op heel wat plaatsen voor de wandelaars trouwens. Dit was in Frankrijk 10 keer minder, wel een beetje jammer vind ik, al valt het wel te verklaren want de Camino is zo oud dat ze eigelijk langs of over deze route de doorgaande wegen zijn gaan aanleggen. Het was eigenlijk een hoofdroute.
Waar het de komende week naartoe gaat weet ik nog niet precies, ik ga naar cabo fisterre, wat het einde van de wereld betekent dat is zeker maar wat dan weet ik nog niet, nog een weekje zwerven en dan is het om.....

Arevidetski

Spreuk van de dag:

Als je geen plannen hebt voor de dag van morgen.
Kun je leven zonder zorgen.

Dag 28 Villafranca / Sarria 87 km 2418 hoogtemeters

Vandaag een beetje brak wakker geworden, ik was veel te laat gaan slapen ,pas om een uur en daarbij had ik ook teveel vino tinto naar binnen geslurpt dus van morgen had ik een kop als een vino tinto.
Ben veel te lang met de blog van gisteren bezig geweest en ja voor mij was het een dagje wel.
Toch om 8 uur klaar voor vertrek, terug gereden naar villafranca en daar de draad weer opgepakt.
Vandaag staat de 2de vette klim op het programma die zich trekt over zo n 40 km, het gaat van 500 meter naar 1335 meter,dus een dikke 800 hoogtemeters daarna volgt een lange afdaling en wat in verhouding kleiner klimwerk.
Het eerste stuk gaat gestaag omhoog, daarna vanaf 18 km komt het serieuzere werk met lange stukken tussen de 7 en de 10%.
Ondanks m n brakke nachtrust ga ik voor mijn gevoel als een speer naar boven, komt toch zeker doordat ik die stenen kwijt ben...nee als je zolang achter elkaar iedere dag hen gefietst krijg je vanzelf een paarde conditie, met klimmen voel ik m n benen helemaal niet en m n hartslad komt niet meer boven de 75% in de steilste klimmen, je kan gewoon doorstampen. Daarbij komt dat het nog koel is omdat je nog in de schaduw van de berg rijd. Onderweg rijd ik spaanse mountainbikers met nog niet de helft aan bagage het snot voor de ogen niemand komt er overheen in het begin proberen ze het nog maar na even geven ze algauw de pijp aan maarten.
Het is ook niet gek want de meesten zijn nog niet zolang aan het fietsen het is namelijk zo dat als he de laatste 200 km fietst en maar genoeg stempels verzamelt dan krijg je het zelfde getuigschrift dan als je 5000 km zou hebben gefietst, alleen de laatste 200 km tellen en bij de lopers is dit de laatste 100 km.
En daar is het de meesten om te doen, en de laatste 200 km zijn in villafranca begonnen dus stromen er opeens meer fietsers in.
Zelf heb uk een nieuwe credencial of wel pelgrims pas op de kop moeten tikken want die van mij was vol ook moet je nu meerdere stempels per dag erin laten zetten als bewijs dat je de route ook daadwerkelijk gevolgd hebt. Die stempels ktijg je hier overal, bij barretjes bij winkeltjes bij kerken bij alberques  of op de camping vaak moet je wel eerst iets kopen eer de stempel te voorschijn komt soms staat hij er gewoon en kan je zelf stempelen.
Het gaat meer om de plaats die op het stempel staat dan waar hij van is ook word de datum er altijd bij gezet, bij inlevering van deze credencial krijg je in Santiago een getuigschrift dat je de Camino gedaan hebt. Op de top aan gekomen liggen 2 dorpjes Cebreiro en Alto de poio, ik heb er een pint carla gedronken samen met een paar nederlandse lopers en fietsers en heb daarna de afdaling in gezet.
Het is goed wegdek en ik haal hier makkelijk snelheden van boven de 60, al blijft het uitkijken natuurlijk.
In Sarria pak ik de camping wasr ik weer eens een keer bijna helemaal alleen sta net als gisteren overigens.
Opgezet gedoucht en toen naar de stad waar je je raad het al, Dirk hoor roepen bij een eettentje, er zijn nog 3 brabandse fietsers bi en er worden grote pinten gedronken. Dirk zegt dat ze hem mee hebben getrokken want hij zit er fysiek helemaal doorheen. Ik moet zeggen het is een gezellige boel en het eten iser goed en kost er geen drol €6,50 voor een menu en €2,60 voor een halve liter.
Toen ik er weg wil rijden zie ik bij toeval dat m n ketting op springen staat een schakel bijna los.
Dus op de camping gelijk een nieuwe ketting er op gelegd, heb ik die toch niet voor niets meegenomen, ik bedoel maar ....gelukkig weer een hoop ellende gespaard. Toch alweer z on 2700 km mee gereden.
Vandaag een beetje op tijd naar bed dus

Arevidetski

Spreuk van de dag:

Soms is het geluk met de dommen.....

Dag 27 Rabanal / Villafranca 65 km 813 hoogtemeters

Na een echt goede nacht rust ,zelfs met een ezel naast me (die zette het ochtendgebed pas om kwart voor zeven in)ben ik opgestaan en alles was nat van de dauw, ik denk ook de eigenaar van de ezel want die sloep ernaast met een hond, de avond ervoor nog met hem gesproken hij kwam uit de limoge streek uit Frankrijk en was inmiddels 5 maanden onderweg naar Santiago.
Jij had alles opgegeven om dit te doen en was het systeem zat.
Hierna wou jij door naar Jeruzalem wat waarschijnlijk 2 jaar ging duren, hij was heel erg op zich zelf, als werk was hij  barkeeper geweest maar eigenlijk kon hij de  2 dieren niet alleen laten, zeker de ezel ging enorm tekeer als jij weg was en ook de best grote hond was er een die je in de gaten moet houden.
Na een aantal dagen weer eens de tijd genomen in een bak koffie te drinken in de alberque en rond een uur of 9 vertrokken.
Het is van daaruit nog naar een km of 8 naar de top van de berg op dik 1500 meter naar wel recht omhoog ,dus om daar te komen duurt me meer dan een uur.
Cruz de ferro is een symbolisch punt in de camino, het is een grote hoop stenen en dan n het midden staat een paal met daarop een eenvoudig ijzeren kruis, ze zeggen dat als je Cruz de ferro haalt je ook in Santiago aankomt. Maar meer nog, Cruz de ferro is een keerpunt, de pelgrims nemen een steen mee en laten hem bij het stalen kruis achter als symbool van dingen die je meedraagt en deze daar achter kan laten, je hebt het de hele reis (leven)  meegesleept, tot hier...
Ook ik heb stenen bij me, een van mezelf ,een van Roan, een van Diana, en een van m n ouders.
Die van ons drieën heb ik met Roan de avond voor ik vertrok van de Mechelse hei geraapt, die van pa en ma heb ik van ma gekregen, ze waren alle drie beschreven alleen de mijne niet. Ik heb ze op de berg bij het kruis gelegd en toen ik van de berg afliep overviel het me, het deed iets met me. Ik heb wel een uur daar gezeten. Voor mij was dit de eerste keer sinds deze reis dat ik de emoties niet de baas kon. Het was een soort ontlading.Het was voor mij een bijzondere gebeurtenis.
Daarna 20 km steil naar beneden om uiteindelijk weer in een middelgrote stad uit te komen.
Boodschappen voor vanavond gedaan en weer weg hier, de bergen in. Bij de winkel heb ik als middag eten een halve liter ijs gekocht en verorbert, het maakt bij mij niks meer uit wat ik eet of drink, ik word er niet dikker van ,het is alleen maar beter anders val ik nog meer af.
Verder gegaan naar Villafranca waarbij op de camping ben belandt.
Heb nog een berichtje gehad van Dirk, hij ligt hier een kilometer of 8 vandaan en wil ook net zo als ik zaterdag in Santiago zijn dus waarschijnlijk treffen we ons weer.
Hij is toch weer flink opgeschoten trouwens.,Zelf ben ik voor mijn gevoel aan he keutelen dat komt omdat ik tijd over heb. Ik hoef pas de 18 weer terug in Santiago te zijn want dan komen Diana ,Roan, (Harrie, en Yvon, schoonzus en zwager)en gaan we nog 2 weken door naar Portugal. Zoals het nu uit ziet heb ik dan een week over en wil ik eerst nog naar fisterra( het einde van de wereld en het einde van de camino) daarna zwerf ik m n tijd op in galicie om dan weer de 18 terug in Santiago te zijn.
Je kan het slechter treffen.

Arevidetski

Spreuk van de dag:

Als je een reis maakt en je doet dit op eigen kracht.
Gebeuren er dingen die je niet had verwacht.

Dag 26 Leon / Rabanal 95 km 810 hoogtemeters

Vanmorgen rond half zeven opgestaan en om 20 voor acht helemaal klaar om te gaan. Vervolgens vertrokken naar Leon om daar even de stad te bekijken.
Ik moet zeggen dat Leon echt een hele grote stad is en me laat denken aan middelgrote steden in Amerika. Opeens sta je vanuit de middel of fokking  nowhere in een razend drukke, vuile stad vol met ochtend verkeer, hier moet je met fiets en aanhanger niet zijn, de mensen hebben haast en ik weet de weg niet.
Uiteindelijk naar het hart van de stad gereden waar de grote kathedraal ligt. Niet perse voor deze kathedraal maar vandaar uit had ik de route om weer verder te gaan. Mijn Garmin werkt toch anders als een Tom Tom of ik begrijp het ding niet helemaal, in ieder geval het is echt een heel grote stad en als je er midden in staat op je fietsje ben je nog lang niet op de goeie plek.
Uiteindelijk en na vragen toch op de goeie weg beland maar toen was het scherpe al wat van de tijd af.
Het landschap na Leon is anders dan het platte land ervoor, langzaam begint het hier weer te heuvelen en in de verte zijn zelfs de bergen weer in zicht, er staat nog wel graan en zonnebloemen maar met rotsachtige stukken en overal kleine groepjes boompjes erop,ook vandaag gaat het stukken lang over  gravelwegen van de wandelcamino maar ook over gewone stukken weg.
Voor de duidelijkheid, ik volg een fietsroute die de camino wandelroute zo dicht mogelijk benadert, je kan de wandel route ook compleet fietsen wat veel Spanjolen doen alleen hebben deze zo goed als geen bagage mee, met hetgeen ik bij me heb zit er echt een bovengrens aan de grofheid van wegen, gravelpaden gaan wel maar ruige steen paden steil omhoog en omlaag wordt een ander verhaal, het gaat misschien wel maar dan betekent het duwen. Bovendien word het op ruigere stukken niet in dank afgenomen als er constant fietsen langssuizen .
De route die ik volg loopt dan zodanig dat ik toch in de dorpen en steden klom waar de wandelcamino ook loopt als de route niet goed te fietsen valt.
Op een begeven moment stop ik in een dorpje bij een winkeltje om wat drinken en proviand te kopen, het zijn nog de winkeltjes die je vroeger bij ons ook had, kleine winkeltjes die eigenlijk alles wel een beetje hebben maar de keus is veel minder, vaak staat er iemand achter die achter zijn waar staat want het is zijn winkeltje, ze zijn niet duur, ze zetten gewoon een bepaald percentage op de inkoopprijs en dat zie je weer aan de rare bedragen, 0,73 cent of zo, vandaag ook stond er een heel vriendelijk vrouwtje met een witte sjolk aan en  maar vertellen tegen me in het Spaans ,ze telde alles uit op een zak, en stuurde me voor een stokbrood dat ze zelf ook had liggen naar de bakker,echt ongelofelijk.
Maar waar ik gebleven was, kon ik hier een wandelaar tegen die ik 5 óf 6 dagen geleden in puenta la reina ontmoet heb? Ik zeg tegen hem dat hij echt snel liep, want dan liep hij sneller dan ik fietste, en toen bekende hij dat hij inderdaad een flink stuk met de bus was gegaan, omdat hij toch dacht tijd tekort te hebben. Maar hij had wel het misselijke taaie stuk door de oneindige graan velden afgesneden, O.K. Ieder zijn eigen camino.
Ik heb vandaag voor de zekerheid naar boodschappen gehaald voor vanavond en ben door gereden.
Uiteindelijk kwam ik bij de camping aan waar ik wilde slapen naar er was eigenlijk niks ,de eigenaresse was het 40 cm hoge verdorde gras aan het afdoen op een zitmaaier.
Het bleek dat de camping nog niet open was omdat ze geen stroom hadden en daardoor ook geen water, naar als ik wou kon ik voor niks blijven en zou ze me 5 liter water kunnen bezorgen olijven om me te wassen.
Had al de hele dag op de fiets gezeten en heb er toch naar vanaf gezien ,ik wou me graag douchen.
Dit betekende dat ik toch weer verder moest en ook 6 km verder omhoog,ik wou graag aan de voet van de volgende berg slapen maar ondertussen was ik hem al weer voor  twee derde opgereden.
Ben in het dorpje dat erbij lag in jet barretje naar binnen gestapt en heb een halve liter Clara gedronken, kreeg er ook nog een schaaltje olijven bij voor € 2,50.
Het was café in gen durp van dat plaatsje ,de tour stond op en het was er OK.
Daarna maar weer verder gereden en bij het volgende dorpje, Rabanal was een alberque waar je ook kon  kamperen voor €5 was ik de man en 50 meter verder kon je ijskoude ,San Miguel pils kopen 1liter fles voor €1,50.
Gedocht, gekookt en dit getikt, tot morgen.

Arevidetski

Spreuk van de dag:

Als je denkt dat je er bent maar toch nog verder moet
Drink dan een flinke pint dan voel je je beter en dan gaat het weer goed